تمرینات ایزومتریک به انگلیسی (Isometric exercise) در سال ۱۹۵۳م. توسط هتینگر و مولر معرفی شدند. این دو محقق افزایش معنی دار قدرت ایستا (۵٪ در هفته) را در برنامهای به مدت ۵ روز در هفته با حفظ انقباض‌های ۶ ثانیه ای با 2/3 شدت حداکثر گزارش نمودند. در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ میلادی این نوع تمرینها که ایزومتریک نام دارند به این علت که می‌توانست در هر مکان و زمان، بدون وسیله یا با امکانات کم انجام شوند رایج شد.
تمرین ایزومتریک شامل اعمال نیرو به وسیله عضلات علیه یک مقاومت ثابت (مانند دیوار) می‌باشد و در حین انجام آن طول عضله ثابت مانده اما حداکثر تنش در آن پدید می‌آید.
تمرینات ایزومتریک برای افزایش قدرت در زاویه خاصی از دامنه حرکت مفصلی انجام می‌شوند. بدین ترتیب که انجام این تمرینات قدرت را تنها در میزان زاویهای که حرکت در آن دامنه صورت می‌گیرد و ۲۰ درجه بیشتر از آن افزایش می‌دهد. به همین سبب برای افزایش قدرت در سرتاسر دامنه حرکتی، لازم است تا حرکت در زوایای مختلف مفصل انجام گردد. انجام تمرینات ایزومتریک به تبحر و آگاهی کامل نیاز دارد، چرا که به عنوان مثال این تمرینات فشار خون سیستولیک را به صورت نیزهای بالا برده و بدین گونه می‌توانند عامل بالقوه بالابردن ریسک حوادث قلبی عروقی گردند؛ بنابراین شخصی که تمرین ایزومتریک انجام می‌دهد باید در طول انقباض تنفس عادی و طبیعی خود را قطع ننماید. تمرینات ایزومتریک بعد از تمرینات ایزوتونیک و نیز در حین بازتوانی آسیب‌ها توصیه می‌گردند.