در وزنه برداری های سنتی (تمرین با دمبل یا هالتر) شما باید به جاذبه غلبه کنید تا بتوانید وزنه را بلند کنید و مقاومت بر اساس وزنه همیشه ثابت است برای مثال 10 کیلوگرم دمبل که تقریبا 100 نیوتن است. اما با فلای ویل شما مقاومت متغییر دارید بدون آن که بر خلاف جهت جاذبه وزنه ایی را بلند کرده باشید در عوض شما به دیسک شتاب می دهید و در مقابل نیروی اینرسی فلای ویل مقاومت می کنید نه در مقابل حجم آن. زمانی وزنه ثابت باشد تنها نیرویی که عمل می کند و وزنه را به سمت خود می کشد نیروی جاذبه است. زمانی که بخواهید وزنه را ثابت نگه دارید فقط کافی است در مقابل نیروی جاذبه زمین مقاومت کنید اما با فلای ویل هیچ نیرویی نیست که در مقابل آن مقاومت کنید و همه ی نیرویی که ایجاد می کنید چه کم باشد چه زیاد صرف شتاب بخشیدن یه دیسک فلای ویل می شود در همین زمان هیچ محدودیتی برای اینکه فلای ویل با چه سرعتی بچرخد وجود ندارد ، بنابراین نیروی وارد شده به فلای ویل می تواند از حداقل تا بینهایت باشد. تعداد دیسک ها در فلای ویل زیاد اهمیت ندارد از آن جایی که شما می توانید دیسک سنگین انتخاب کنید و بسیار حرکت را آرام انجام دهید اما با روش های سنتی شما نمی توانید برای مثال وزنه 250 کیلویی را انتخاب کرده و حرکت ددلیفت را انجام دهید حتی خیلی آرام و آهسته. همچنین به یاد داشته باشید که در اینرشیال با دیسک ثابت شما می توانید مقاومت های مختلف داشته باشد و بستگی به تمرینی دارد که شما انجام می دهید. وزنه ایی که با آن جلو بازو می زنید احتمالا برای حرکت اسکوات برای شما سبک خواهد بود. بنابر این شما باید وزنه را در تمرینات سنتی بر اساس عضله و قدرت متفاوت عضلات انتخاب کنید در حالی که با تمرین با فلای ویل پیلتن می توانید با یک دیسک بدون احتیاج به تغییر آن تمرینات با مقاومت های مختلف را انجام دهید.